Purenet v

MEDISCH CENTRUM v.z.w.
Bruggesteenweg 39/2 B-8340 Sijsele
+ 32 (0)+ 32 (0)50 37 18 61
NALTREXONE (Nalorex ®)
Naltrexone is een klassiek geneesmiddel dat al meer dan 25 jaar gebruikt wordt voor drugverslaafden om hen te helpen bij het afkikken. Door dokters is in de loop der jaren vastgesteld dat dit middel in zeer lage dosis (1/11 van de normale dosis) een enorme stimulans geeft aan ons immuunsysteem. Daardoor is het nuttig gebleken voor auto-immuunziekten, hiv en verschillende vormen van kanker. Het product wordt intussen in zeer lage dosis gebruikt door duizenden mensen met dergelijke ziekten. Het is op internet gekend als lowdosenaltrexone met een eigen website www. lowdosenaltrexone.org waarop veel informatie te vinden is. De meeste informatie tot nog toe komt door rapporten van individuele gevallen die een grote verbetering vaststelden. Dit is op zich onvoldoende als echt wetenschappelijk bewijs maar via die website kan men het verhaal en de resultaten bij honderden ernstig zieke mensen nalezen. De volgende stap is het opzetten van echte klinische studies met grote groepen patiënten, maar dit vraagt een investering van vele miljoenen euro en daar zijn slechts weinig instanties toe bereid, aangezien het gaat om een medicijn dat allang niet meer patent beschermd is, dus door iedereen kan geproduceerd worden. Toch zijn er al kleinschalige studies gepubliceerd met zeer gunstige resultaten zodat er nu fondsen vrijkomen voor nieuwe studies. Intussen moeten we daar niet echt op wachten. De dosis naltrexone die als immuunstimulans gebruikt wordt (meestal 4.5mgr 1 maal voor slapen) is zodanig laag dat er van de vele mogelijke nevenwerkingen die zouden kunnen opkomen bij drugverslaafden (50mg) zelden iets gezien wordt. Dus de meeste mogelijke nevenwerkingen moet men hoe dan ook niet vrezen en de kans op winst is zeer groot. De kostprijs zou ook geen probleem mogen zijn: die ligt in Belgïe voor de magistrale bereiding rond de 50 eurocent per dag (niet terugbetaald door het riziv).
Wat is naltrexone in lage dosis en waarom is het belangrijk?
Lage dosis naltrexone draagt in zich hoop voor miljoenen mensen met auto-immuunziekten,
ziekten van het centraal zenuwstelsel of kanker. Het zou in de ontwikkelingslanden kunnen
helpen als een goedkope behandeling voor hiv/aids, zonder nevenwerkingen.
Naltrexone werd door de FDA goedgekeurd in 1984 als opiaatantagonist in een dosis van
50 mg om heroïne- en opium verslaafden te helpen, door het effect van die drugs te
blokkeren. Door het blokkeren van de opioied receptoren, blokkeert naltrexone ook de
receptoren van de opioiede hormonen die onze hersenen en onze bijnieren produceren: beta-
endorphine en metenkephaline. Dit zijn endorphines die bestaan uit korte keten eiwitten =
peptiden en zijn vooral bekend omdat ze verantwoordelijk zijn voor pijnbestrijding,
welzijnsgevoel en de euforie na zware inspanningen. Veel lichaamsweefsels hebben
receptoren voor deze endorphines, ook bijna alle cellen van ons uitgebreid immuunsysteem.
In 1985 ontdekte dr. Bernard Bihari, een neuroloog-psychiater uit New York City, de effecten
van een zeer lage dosis naltrexone (3 tot 4.5 mg per dag) op het immuunsysteem. Toen
ontdekte hij dat deze zeer lage dosis, genomen voor slapen, de reactie van de patiënt op het
hiv virus sterk verhoogde. In de jaren ’90 stelde dr. Bihari vast dat ook kankerpatiënten
voordeel hadden bij lage dosis naltrexone, soms spectaculair. Ook mensen met een auto-
immuunziekte hadden vaak snel controle over hun klachten met dit middel.
Het middel wordt altijd genomen samen met de bestaande behandeling(en), tenzij die na
verloop van tijd niet meer nodig zou zijn.

Hoe werkt Natrexone?
Naltrexone is een opiaatantagonist dat de opieiede receptoren op onze lichaamscellen
blokkeert. Daardoor wordende effecten geblokkeerd van geneesmiddelen op basis van opium
( zoals dihydrocodeine, morfine, heroïne), maar ook de effecten van de eigen lichaamsopiaten
die zich van nature in de hersenen bevinden.
Lage dosis Naltrexone stimuleert het immuunsysteem en activeert daardoor de eigen
defensiesystemen van het lichaam.
Tot nog toe werd er weinig aandacht besteed aan de vraag: ” Wat controleert er het
immuunsysteem?”. Noch in de medische opleiding, noch in de medische praktijk wordt daar
veel aandacht aan besteed. Nochtans is er over de laatste 20 jaar zeer veel onderzoek gedaan
naar de centrale rol van de eigen endorphine secretie (de interne opioieden) in de goede
orkestratie van het immuunsysteem en is er een toenemende erkenning van deze feiten. Op 13
november 2003 verscheen een overzichtsartikel i.v.m. deze vooruitgang in het
gerenommeerde tijdschrift New England Journal of Medicine: “Opioied geïnduceerde
immuun modulatie: …. Uit preklinische evidentie blijkt overduidelijk dat opioieden de
ontwikkeling, de differentiatie en de functie van immuuncellen wijzigen en dat zowel de
aangeboren als de verworven immuniteit beïnvloed worden. Beenmerg precursoren,
macrofagen, natural killer cellen, onrijpe thymocyten en T cellen en B cellen zijn erbij
betrokken. De vrij recente ontdekking van opioiede receptoren op de immuuncellen maken
het hoogst waarschijnlijk dat opioieden ook rechtstreeks effect hebben op het
immuunsysteem”.
De korte blokkade van de opioiede receptoren tussen 2 en 4 uur ’s nachts, veroorzaakt door
inname van 3 - 4.5 mg Naltrexone bij slapen gaan, zou, door de compensatoir toegenomen
endorphine en enkephaline productie, een langdurige verhoogde productie van vitale
elementen van het immuunsysteem veroorzaken. Want de verhoogde productie van deze
endorphines helpt de orkestratie van de activiteit van stamcellen, natural killer cellen, T en B
cellen en andere immuuncellen.
Normale vrijwilligers hadden de volgende dagen veel hogere niveaus van rondcirculerende
beta-endorphinen in hun bloed. Bij dierproeven door dr. I. Zaghon en zijn collega’s konden
ook sterk verhoogde metenkephaline niveaus aangetoond worden.
Dr. Bihari beweerde dat zijn patiënten met hiv/aids, voor het beschikbaar worden van de
HAART medicijnen, meestal geen verlies hadden van de belangrijke T helper cellen (CD4+).
De studies van dr. Zagon over vele jaren toonden in het labo remming aan in tumorgroei van
verschillende menselijke tumoren bij gebruik van endorphines en lage dosis naltrexone. Er
wordt verondersteld dat de verhoogde endorphines en enkephaline niveaus, veroorzaakt door
naltrexone, direct inwerken op de opioied receptoren van de tumoren en de celdood
(apopthosis) veroorzaken. Ook zouden ze het aantal natural killer cellen verhogen evenals
andere defensiemechanismen tegen kanker.
Bij mensen met ziekten die gedeeltelijk of geheel worden uitgelokt door endorphine tekorten
(ook kanker en auto-immuunziekten), of die versnellen door endorphine tekorten (zoals
hiv/aids) is het herstel van normale endorphine productie de belangrijkste therapeutische actie
van lage dosis naltrexone.
Voor welke ziekten kan lage dosis naltrexone in aanmerking komen?
In klinische concrete gevallen (case-studies) werd er door dr. Bihari, door andere dokters en
door onderzoekers winst geboekt in volgende gevallen:
KANKER

Source: http://www.anodos.be/data/files/naltrexone%20hoofd%20pdf(1).pdf