Sp57 juli 2000 tussen psychiatrie en verslaving

TUSSEN PSYCHIATRIE EN VERSLAVING
De problematische relatie tussen psychiatrie en verslaving.
Door de diagnostiek het bos ingestuurd
Henk is 42 jaar en gebruikt al jaren Overdag houdt hij zich vooral bezig met de zorg voor zijn moeder die verzor- daarvan uiteindelijk het resultaat. Wordt gingsbehoeftig is. Twee weken geleden jarenlang seresta’s heeft gekregen, de praktijk aan een opvolger overgedra- gen. Deze nieuwe huisarts heeft een afbouwschema gemaakt en vertelt Henk dat binnen twee weken de verstrekking wordt afgebouwd. Henk meldt zich na twee weken bij de GGD omdat hij ruzieheeft gekregen met de huisarts over het Dhr. Gerard Lohuis
feit dat deze plotseling het voorschrijvenvan de seresta heeft gestaakt. Navraag bij de huisarts door de medewerker van de GGD leert dat de huisarts vindt dat hij geen dealer is eb dat hij onlangs een gemeld is dat het geen zin heeft om seresta voor te schrijven aan mensen Inleiding
Enige jaren geleden volgde ik in de
hiervan wil ik graag met u bespreken.
“dit is de theorie over de waarheid”.
SP nr. 57 juli 2000
uiteindelijk in de DSM 4 is vastgelegd.
en verslavingszorg werken hebbenterecht behoefte aan een visie op de gedragingen komen uit 1 ziekte voort.
oorzakelijk uit de ziekte te verklaren.
worden omdat het bij zowelschizofrenie, borderline en als oorzaak van verslaving te boek staat.
eigen onzekerheid.
Maar het systeem is te zeer gebaseerd, tegelijkertijd voor de ambulante praktijk tussen klinische wereld en niet-klinische wereld een realiteitsverschil schuil gaat.
ziekenhuis geacht wordt je “klinisch te SP nr. 57 juli 2000
wereldberoemd man die zelfs mensenvan Nederlandse koninklijke huize Voorbeelden van DSM 4 valkuilen:
• Hospitalisatie leidt tot apathie, maar ziektebeeld dat past bij schizofrenie.
had hij gefunctioneerd op top-niveau.
onthouding en als de cliënt daar nietaan mee werkt moet dat opgevat gebruik niet werkt. Het leert ons wel dat In het geval van Henk betekent het dathet niet zo voor de hand ligt om de Lineaire causaliteit
De huisarts krijgt in zijn praktijk onge- listen niet op willen volgen. Zo hoort bij van psycho-educatie en rehabilitatie.
helpen” door niet als dealer op te treden straat en glijdt weg. Hij gedraagt zich nu Het leert ons dat een visie op verslaving die het contact met de reguliere hulp-
verlening verbreekt omdat deze de
lineaire weg van A naar B volgt.
chirurg in Zwitserland die altijd dronkvoordat hij aan het opereren begon enjuist daardoor uitgroeide tot een SP nr. 57 juli 2000
lijkt het veel zinvoller om in de traditie tatie. Het is in feite een proces van het mensen daarvoor te kritisch is en somste bang is om de regie uit handen te beleving van de cliënt, de cliënt opzoekt als die afhaakt, naast de cliënt wil gaan is op het motiveren van de cliënt om deverandering aan te gaan is voor deze De onlogische waarheid
Wilma is 43 jaar en staat bekend onder paranoïde type en ernstige alcoholver- opnames achter de rug hetgeen geen verhaal van de cliënt. Het is dan niet
groeiende afkeer van het psychiatrische meer een lineair proces van A naar B,
ziekenhuis. Ze heeft een partner die maar een samen op pad gaan en niet
haar mishandelt maar aan de andere weten waar het eindigt.
kant ook voor haar zorgt. Telkens weer haar te overtuigen van het nut van het staken van het nuttigen van de alcohol. Tevens krijgt ze het advies om weg te gaan bij haar vriend. Wilma werkt nietmee waarna de hulpverlener aangeeft tegen collega’s roept hij dat de volgende crisis er aan zit te komen. concepten wordt gehandeld. Dit is de
Hopelijk is ze dan gemotiveerd voor illusie van de causaliteit die ik in de
verslavingszorg en psychiatrie tot opheden nog niet heb mogen ontdekken.
SP nr. 57 juli 2000
het “bekende kost” is voor de huisarts gebruikt ze geen neuroleptica. Ze is nog steeds chronisch psychotisch, drinkt nog alcohol maar in mindere mate en sterker nog: ze vindt het prettig om bij dat het waar is wat hij zegt. Het is nietgoed om te blijven bij iemand die je Hiermee komen we aan bij de weg van
stelselmatig mishandelt, het is niet goed de juistheid. Volgens de theoretische
• Wilma moet zich als cliënt gedragen, • Copingmechanismen zoals ze die wellicht zinvoller om aan te sluiten bij dit hulpverlening in haar geval niets kan doen. De hulpverlener kiest voor het contact en is niet in eerste instantie • Wilma moet positief scoren, d.w.z. er huisarts wordt een slaapmiddel en een kalmerend middel afgesproken omdat ze neuroleptica steevast blijft afwijzen.
Hierdoor gaat ze minder drinken en heeft ze minder vaak ruzie met haar vriend. Na verloop van drie maanden opzoeken. Er ontstaan nog regelmatig crisis, zeker met haar vriend, maar deze gaan snel voorbij als Wilma er over heeft gesproken met de hulpverlener. Inmiddels, we zijn drie jaar verder, is ze SP nr. 57 juli 2000
• Rehabilitatie van rollen waar ze goed kunnen omgaan. Wanneer Wilma nietkan veranderen is het mogelijk om Wat is er dan volgens de Wet van de
Juistheid gebeurd:
probleemoplossend vermogen van decliënt en biedt ondersteuning daar te werken als Wilma het laat afweten.
Contact komt nu eenmaal van twee • Narratieve zorg: d.w.z. aansluiten bij hierbij gezien als overlevingsgedrag.
veranderen. Niet te veel op scorengericht. In feite is dit hetzelfde

Source: http://www.nvspv.nl/vakblad/sppdf/sp57/sp57_hoofd02.pdf